Ostatnie dynamiczne zawirowania na arenie międzynarodowej dobitnie uwidoczniły kolejne strategiczne wyzwanie dla Polski i całej UE-27 jakim jest bezpieczeństwo energetyczne. Dotychczasowe funkcjonowanie polskiej oraz unijnej gospodarki w głównej mierze w oparciu o paliwa kopalne, w tym przede wszystkim pochodzące z Federacji Rosyjskiej, zmusiło nas wszystkich do podjęcia szybkich, zdecydowanych i efektywnych kroków na rzecz dywersyfikacji źródeł ich wytwarzania oraz pochodzenia. Obecnie znajdujemy się w punkcie zwrotnym transformacji energetycznej. Jest to ogromne wyzwanie, szczególnie w perspektywie krótkookresowej, ale zarazem możliwość ustanowienia na trwałe mechanizmów funkcjonowania i skuteczne wdrożenie w życie powszechnego wykorzystania odnawialnych źródeł energii (OZE). Mam na myśli zarówno energię pochodzącą z wiatru, słońca, wody jak i produktów ubocznych pochodzących z sektora rolno-spożywczego. Jest to olbrzymi potencjał, który nie tylko powinniśmy, ale wręcz musimy wykorzystać. Zachodzące aktualnie zmiany w kosztach wytwarzania energii, gdzie jej produkcja z paliw kopalnych drastycznie drożeje prowadzi do tego, że źródła odnawialne stają się coraz bardziej powszechne i akceptowalne przez uczestników rynku. Powstają innowacyjne technologie, które stają się coraz bardziej popularne i konkurencyjne rynkowo. Następuje redukcja kosztów jednostkowych produkcji, co przekłada się na konkurencyjność cenową dla przedsiębiorstw oraz gospodarstw domowych.
Mając na uwadze założenia Europejskiego Zielonego Ładu oraz poszczególnych dokumentów strategicznych na rzecz transformacji energetycznej na poziomie unijnym oraz krajowym (w tym pakiet Fit for 55, REPowerEU, dyrektywa RED II, Cele Polityki Energetycznej Polski do 2040 r., i inne dokumenty strategiczne), przy jednocześnie dużej produkcji rolnej jaką ma Polska, szczególne możliwości znajdują się w produkcji biogazu i biometanu z produktów obocznych sektora rolno-spożywczego.
Potencjał produkcji biogazu z odpadów wynosi niemal 13-15 mld m3 biogazu rocznie, co odpowiada ok. 8 mld m3 biometanu rocznie. Biogazownie na obszarach wiejskich to oprócz samego źródła dywersyfikacji energetycznej, możliwość zwiększenia dochodów dla sektora rolnego i jego innowacyjności oraz obniżenie emisji gazów cieplarnianych w rolnictwie. W konsekwencji pozwoli to na produkcję nisko- lub zeroemisyjnego mięsa oraz pełnowartościowego, wieloskładnikowego nawozu organicznego w postaci pofermentu. Wszystko to przyczyni się do konkretnych działań dotyczących troski o klimat i środowisko, przy jednoczesnym zwiększeniu efektywności i produktywności polskiego rolnictwa i obszarów wiejskich.
Zarówno mieszkańcy, przedsiębiorstwa, rolnicy, ale również powiaty odczuwają boleśnie wzrost cen nośników energii. Jednym ze sposobów na obniżenie kosztów dotykających mieszkańców i samorządy oraz zwiększenia niezależności energetycznej jest budowa lokalnej biogazowni. Koncepcja ta nie jest nowa, jednakże w dzisiejszych okolicznościach nabiera zupełnie nowego znaczenia. Wykorzystanie odpadów organicznych wytwarzanych lokalnie jako substrat energetyczny, ze względu na jego potencjał, jest rozwiązaniem, które wpisuje się w założenia gospodarki obiegu zamkniętego. Biogazownia może przyjmować i przetwarzać wszelkie, posegregowane odpady organiczne, począwszy od odpadów z produkcji rolnej, hodowlanej, przetwórczej, a skończywszy na posegregowanych odpadach żywnościowych od każdego gospodarstwa domowego oraz osady ściekowe z lokalnej oczyszczalni.
